Εντύπωση

Είναι παράξενος

Στριφογυρνά στη θέση του

Κοιτάζει δεξιά, αριστερά

Σαν να έχασε η να περιμένει κάτι

Και πάλι διαβάζει το βιβλίο του

Που μια γίνεται η ακριβότερη ποίηση που έπλασε άνθρωπος

Και μια χάσκει ορθάνοιχτο, παραπονεμένο για την έλλειψη προσοχής

Να τος, γυρνάει πάλι

Κοιτάζει τους περαστικούς αλλά δεν έχει βλέμμα ηθοποιού

Στέκεται, γυρνάει, ξεχνάει

Παίζει τα δάχτυλα του πάνω στο γυάλινο τραπέζι

Σκύβει πάνω απ’ το βιβλίο

Η θολή του αντανάκλαση πάνω στο γυαλί, τα χέρια του, τα μαλλιά του

Ίσως να ήταν όμορφα τα χέρια του και τα μαλλιά του

Ίσως τα μάτια του να ήταν μια ιδέα απόκοσμα

Ίσως πάλι να βρίσκονται όλα στο μυαλό μου

Αλλάζει θέσεις συνεχώς

Θα ‘λεγες πως κάτι του ‘χουνε στερήσει πρόσφατα

Και προσπαθεί να συνηθίσει την απουσία

Χαλαρός και νευρικός ταυτόχρονα

Κοιτάζει, παρακολουθεί και δεν ανήκει στο σκηνικό

Είναι πλάσμα περίεργο

Είναι παράξενος