Μην ανησυχείς, καθόλου μάλιστα.
Όλοι ίδιοι είμαστε μάλλον. Αλλά αυτό δεν είναι αλήθεια.
Μόνο σταμάτα να ψιθυρίζεις σε παρακαλώ, φώναξε η σώπα!
Με κουράζεις και δεν αντέχω πια να αναμασάμε τα ίδια λόγια αυτά τα ειπωμένα.
Λόγια υπόκωφα αιχμηρά λόγια με κεντρί και ψεύτικα.
Αν μπορούσες να γίνεις η απολογία μου…
Αλλά και αυτές οι λέξεις δεν μου κάνουν πια.
Σήμερα τις έγραψα , πάλιωσαν κιόλας.
Θέλω άλλες, καινούργιες λέξεις άγνωστες
Θέλω ένα αλλόκοτο σπίτι από χαρτί.
Για να γράφω στους τοίχους .
Να έχω το τραπέζι για παλέτα και τα σεντόνια για καμβά.
Καταλαβαίνεις;